ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸ್ವಂತದ್ದಲ್ಲ!!

ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸಿದ್ದೆವೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ....ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸಿದಾಗಲೂ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ನೋವು, ಹತಾಶೆ, ಸಂತಸ. ಬದುಕ ಗೂಡಿನೊಳಗೆ ಅದೇನೋ ಚಿಲಿಪಿಲಿ. ಅಂದು ನಡೆದು ಹೋದ ಸತ್ಯ, ಎಲ್ಲೋ ನುಣುಚಿಕೊಂಡ ಬೀಸುದೊಣ್ಣಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ಬದುಕನ್ನು ನಿಮಿಷವೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಗಳಿಗೆ, ಕಂಡು ಕಾಣದಿದ್ದ ಬಿಸಿ ಹಗಲ ಊಟ, ಬಣ್ಣದ ಬಲೂನಿನೊಂದಿಗೆ ಕಾರಂಜಿಯಾಗಿದ್ದ ಬಯಕೆ, ಅಮ್ಮನ ಸೆರಗಿನಿಂದ ಕದ್ದೋಡಿ ತಿಂದ ಬೆಲ್ಲದ ಕ್ಯಾಂಡಿ, ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ಟ ದುಡ್ಡನ್ನು ಚಾಚು ತಪ್ಪದೆ ತೆಗೆದಿಟ್ಟ ತೊಟ್ಟಿಲಾಟ........oopss...ಅದೆಷ್ಟು ನೆನಪುಗಳು...ಬರೆಯಲಾಗದಷ್ಟು...ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ನೆನಪಿಸಿ ಮುಗಿಯಲಾರದಷ್ಟು ನೆನಪುಗಳು!

ಅದ್ಯಾಕೊ ಒಂದು ಕ್ಷಣ.....ಎಲ್ಲ ಸತ್ಯಗಳು ನಮ್ಮದಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸತೊಡಗುತ್ತೆ...ಸಮಯ ಸರಿದಂತೆ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸ್ವಂತದ್ದಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ!. ಅಂದೇ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ..ತಪ್ಪಿಯೂ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಾರದೆಂದು. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ, ’ಯಾಕಿಷ್ಟು ಕಿರಿಕಿರಿ, ಮತ್ತ್ಯಾಕೆ ಕಾಡುತ್ತಿ?’ ಎಂದು ಬಾವನೆಗಳಿಗೆ ಬೈದಿದ್ದೆ. ಕಣ್ಣು, ಕಿವಿ, ಮೂಗು, ಬಾಯಿ ಎಲ್ಲಾ ಮುಚ್ಚಿ ಎಲ್ಲೂ ನುಸುಳಬಾರದೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ’ಯಾಕಪ್ಪಾ? ಅನ್ನೋದಾದ್ರೆ, ಅದು ನನ್ನ ಸ್ವಂತದ್ದಲ್ಲ ಸ್ವಾಮಿ’ ಅನ್ನಬೇಕಷ್ಟೆ. ನೀನಂದು ಆಡಿದ್ದ ಒಂದು ಮಾತು ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಉಯ್ಯಾಲೆಯಾಗಿಸಿತ್ತು. ನಾನೇ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನನ್ನದೇ ಬದುಕ ಸೌಧಕ್ಕೆ ಫಿರಂಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ಇಷ್ಟಿದ್ದೂ ನನ್ನದಲ್ಲದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಬದುಕನ್ನು ಅಳಿಸಿದ ನೆನಪು ನನ್ನದಾಗುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?. ನನಗಿಲ್ಲಿ ನೋವಿಡುವ ಈ ನೆನಪು, ನಿನಗಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂದಾದರೆ ಈ ನೆನಪು ಯಾರದ್ದು?. ನಿನ್ನ ಸ್ವಂತದ್ದೇ ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುವ ಪರಿಯಾದರೂ ಏನು?

ಆ ಹೊತ್ತು ಹೇಳಿದ್ದ ನೆನಪು. ನಾನು ತಿಳಿದವನು, ಬದುಕನ್ನು ಅರ್ಥವಿಸಿಕೊಂಡವನು....so called sensual smart man. ಅದಕ್ಕಾಗೆ ನನ್ನ ಮಾತುಗಳನ್ನ ವೇದವಾಕ್ಯ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಿ. ಈಗೀಗ ಆ ವೇದಕ್ಕೇನಾಯಿತು?. ನೀನಂದುಕೊಡಿದ್ದ ನಿನ್ನದೇ ಮಾತುಗಳು ನಿನಗೀಗ ಸರಿ ಕಾಣಿಸದಿದ್ದಾಗ ಕಾಲ್ಕೆದರಿ ಎದುರು ನಿಲ್ಲುವ ನಿನ್ನ ವರ್ತನೆ ಸತ್ಯವೋ, ಸುಳ್ಳೋ...ಆ ಮಾತು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ. ಆ ಗಳಿಗೆ ನಿನ್ನ ಮಾತು ನಿನಗೀಗ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋದಾದರೆ, ಆ ಗಳಿಗೆಯ ಬಾವನೆಗಳೇ ಸುಳ್ಳು ಎನ್ನೋದಾದರೆ ಈ ನನ್ನ ನೆನಪು ಮುಂದೆ ಸ್ವಂತದಾಗುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?

ಎಲ್ಲವೂ ಹೀಗೆ ಕಣಿ...ನಮ್ಮದು ಎಂದಾದ ಎಲ್ಲ ಬಾವನೆಗಳಲ್ಲೂ ಸರಿ ಸಮನಾದ ಪಾಲು ಎಲ್ಲ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಇರದು. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನಾನಂದುಕೊಡಿದ್ದ ನನ್ನದೇ ಕಲ್ಪನೆಗಳು, ನೀನಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ನಿನ್ನದೇ ಕನಸುಗಳು, ಯಾರೋ ಹೇಳಿದಾಗ ಸರಿ ಎನಿಸಿದ ಎಷ್ಟೋ ಘಟನೆಗಳು....ಕೆಲವೊಂದು ನಿನ ಸ್ವಂತದ್ದು...ಇನ್ನಷ್ಟು ನನ್ನದು!. ನಾನು ಜೀವಿಸೀದೆ ಒಂತರಾ ಹೀಗೆ ಕಣಿ.....ನಿನ್ನದಾಗಿಹ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ನನ್ನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟು, ನನಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಸ್ವಿಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನೀನು ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ಮಾಡು. ಇದನ್ನ ನನ್ನ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ, ನಾನು ಎಲ್ಲದನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳದವ....ಅನ್ನೋದಾದರೆ ನಿನ್ನ ಸ್ವಂತದ ನೆನಪಿಗೆ ನಾನು ಮುನ್ನುಡಿಯಾಗಬೇಕಷ್ಟೆ. ಅದು ಬದುಕ ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ತುಂಬಾನೆ ಕಷ್ಟ ಕಣಿ... ಒಂದು ಮುಂಜಾವಿನ ಸಮಯ, ಇನ್ನೊಂದು ತೆರೆದ ಹಗಲು ಅಥವಾ ಮುದುಡಿದ ತಂಗಾಳಿಯ ನಡುವೆ ನಿನ್ನಾವುದೋ ನೆನಪುಗಳನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ತಪ್ಪಿಗೆ,’ನೀನೆಷ್ಟು ಕ್ರೂರಿ, ಎಲ್ಲವನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಂಡೆ ಇಲ್ಲ...’ ಎನ್ನುವ ನಿನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ನನ್ನದೊಂದೇ ಉತ್ತರ ಕಣಿ...ಬದುಕಿನ ನನ್ನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯೆ ಬೇರೆ. ನಿನ್ನ ಎಷ್ಟೋ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನದಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ...ನನ್ನ ಎಷ್ಟೋ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನ ಸ್ವಂತದ್ದಲ್ಲ!. ಈ ಉತ್ತರ ಕೇಳುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ...’ಹುಚ್ಚು ಹುಡುಗ...ಹೇಳಿದ್ದನ್ನ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳೋದೆ ಇಲ್ಲ’ ಎಂದು ನೀನು ಗೊಣಗುತ್ತಿರುತ್ತಿ......ಆಗ ನಗುತ್ತಿಯೋ, ಅಳುತ್ತಿಯೋ...ಆ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ ನಿನ್ನ ಸ್ವಂತದ್ದು :)

Imaginatory writing.........dinu